នកបឹងកក់នៅតែធ្វើការតវ៉ាក្តៅគគុក ប្រឆាំងការរំលោភសិទ្ធិលំនៅដ្ឋាន។ រូបថត ម៉េងស្រ៊ុន
សូមជូនមកសារព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍
ប្រទេស ដែលមានអធិបតេយ្យពិតប្រាកដ គឺជាប្រទេស ដែលមានការតភ្ជាប់ជានិច្ច ទៅនឹង«លទ្ធភាព» ជាបរិបូរណ៍ ក្នុងការធានារ៉ាប់រងចំពោះផលប្រយោជន៍ធំដុំនៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ ខ្លួន។
ដូច្នេះ បើរដ្ឋមួយ «មិនអាច» មានដំណើការ សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ធំដុំ នៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនទេនោះ គ្មាននរណាគេគិតថា ជារដ្ឋដែលមានអធិបតេយ្យសោះទេ។ យើងក្រឡេកមើលមកស្រុកខ្មែរ ដែលយើងចាត់ទុកថា ជាប្រទេសមានអធិបតេយ្យ ហើយដែលសម្តេចហ៊ុន សែន លោកប្រកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនថា ក្នុងឋានៈពេញលេញជាប្រមុខរដ្ឋនៃប្រទេសអធិបតេយ្យ គឺ «មិនគួរឡើយ» នឹងមានឥស្សរជនបរទេសណាម្នាក់ មកនិយាយណែនាំទូន្មាន ឲ្យលោកស្តាប់បង្គាប់ ធ្វើនេះ ធ្វើនោះ ក្នុងកិច្ចការរដ្ឋណាមួយនោះទេ។
សូមជូនមកសារព័ត៌មានភ្នំពេញប៉ុស្តិ៍
ប្រទេស ដែលមានអធិបតេយ្យពិតប្រាកដ គឺជាប្រទេស ដែលមានការតភ្ជាប់ជានិច្ច ទៅនឹង«លទ្ធភាព» ជាបរិបូរណ៍ ក្នុងការធានារ៉ាប់រងចំពោះផលប្រយោជន៍ធំដុំនៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ ខ្លួន។
ដូច្នេះ បើរដ្ឋមួយ «មិនអាច» មានដំណើការ សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ធំដុំ នៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនទេនោះ គ្មាននរណាគេគិតថា ជារដ្ឋដែលមានអធិបតេយ្យសោះទេ។ យើងក្រឡេកមើលមកស្រុកខ្មែរ ដែលយើងចាត់ទុកថា ជាប្រទេសមានអធិបតេយ្យ ហើយដែលសម្តេចហ៊ុន សែន លោកប្រកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនថា ក្នុងឋានៈពេញលេញជាប្រមុខរដ្ឋនៃប្រទេសអធិបតេយ្យ គឺ «មិនគួរឡើយ» នឹងមានឥស្សរជនបរទេសណាម្នាក់ មកនិយាយណែនាំទូន្មាន ឲ្យលោកស្តាប់បង្គាប់ ធ្វើនេះ ធ្វើនោះ ក្នុងកិច្ចការរដ្ឋណាមួយនោះទេ។
តាមការយល់ឃើញរបស់សម្តេច ហ៊ុនសែន គឺវាឆ្គាំឆ្គងពេកហើយ ក្នុងចំណុចនេះ ដែលមានបរទេស មកនិយាយត្រួតត្រាលើសម្តេច... ផ្តល់អនុសាសន៍ដល់សម្តេច ចំពោះកិច្ចការអ្វីៗ ដែលសម្តេចគួរ ឬមិនគួរនឹងធ្វើ។ លើសពីការឆ្គាំឆ្គងមិនសមរម្យសកម្មភាពនេះក៏អាចចាត់ទុកថា ជាការប្រមាថយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ចំពោះកិត្តិយស និងសតិបញ្ញាមេដឹកនាំនៃប្រទេស។ យើងយល់យ៉ាងប្រត្យក្សថា ជាទូទៅ ក្នុងប្រទេសណាក៏ដោយគេកម្រនឹងទទួលស្វាគមន៍ ចំពោះសកម្មភាពណា ដែលគេមើលទៅឃើញ ដូចជា ការត្រួតត្រាលើកិត្តិយស និងអធិបតេយ្យរបស់គេពីសំណាក់ជនបរទេស ជិតឆ្ងាយ។ ព្រោះវាជារឿងអាម៉ាស់ ឱនថយបាត់បង់កិត្តិយស ដែលមនុស្សម្នាក់ៗប្រាថ្នាចង់បាន ទោះជាគេកំពុងតែរស់ទាំងត្រដរ ក្នុងជីវភាពក្រីក្រយ៉ាងណាក្តី។ គេនឹងមានទឹកចិត្តរីករាយច្រើន ក្នុងការរស់នៅប្រកបដោយកិត្តិយស ជាជាងការរស់នៅ លើភាពស្តុកស្តម្ភ ផ្នែកខាងភោគទ្រព្យ តែទទួលការប្រមាថមើលងាយ ពីគ្រប់ទិសទី ដែលគេប្រាថ្នាមិនចង់ជួបប្រទះទាល់តែសោះ។ ក្នុងករណីនេះ យើងរាល់គ្នា ក៏អាចយល់ស្របទាំងស្រុងដែរថា ទោះជាសង្គមខ្មែរយើងក្រខ្សត់យ៉ាងណាក្តី ក្នុងឋានៈជាមេដឹកនាំកំពូល នៃប្រទេសអធិបតេយ្យមួយដែលជានីតិរដ្ឋមានរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងច្បាប់ក្រឹត្យក្រម គឺឥស្សរជនខ្មែររូបនេះ ចាំបាច់ត្រូវតែមានកិត្តិយសពេញលេញបរិបូរណ៍ នៅក្នុងតំណែងរបស់លោក ដូច្នេះដែលកាំរស្មីនៃកិត្តិយសនោះ នឹងសាយភាយចែងចាំងមកលើសង្គមយើងផងដែរ។ យើងជារាស្ត្រ តែងតែមានសមានចិត្តស្រស់ស្រាយ ចង់ជួយលើកតម្កើងកិត្តិយសមេដឹកនាំរបស់យើងគ្រប់ៗរូប នៅគ្រប់កាលៈទេសៈ ឲ្យមានភាពហ៊ឹកហ៊ាក់នឹងគេឡើង។ ព្រោះយើងគោរពស្រឡាញ់មេដឹកនាំរបស់ យើង ហើយយើងក៏រំពឹងគិតទុកថា មេដឹកនាំយើងនឹងដឹងទុក្ខធុរៈយើងជារាស្ត្រ នៅគ្រប់កាលៈទេសៈ ហើយលោកក៏គោរពស្រឡាញ់ជីវិតយើងជារាស្ត្រសាមញ្ញវិញផងដែរ។ នេះជាកែវបញ្ចពណ៌ ជារាសីល្អ សម្រាប់សង្គមយើង។ សំណើចក្អាកក្អាយរបស់យើង គឺជាគ្រឿងស្រវឹង ក្នុងព្រលឹងវិញ្ញាណរបស់លោក រីឯទុក្ខសោករបស់យើងម្នាក់ៗ ក្នុងកាលៈទេសៈណាមួយ ក៏ជាទុក្ខសោករបស់លោកដែរ។ នេះហើយជាមេកើយ គួរឲ្យគោរពស្នេហារបស់យើងរាល់គ្នា។ ជាមេកើយ ដែលដួងចិត្តយើងត្រេកត្រអាលនឹងលើកតម្កើងគាំទ្រ។ យើងមិនចង់ឃើញមានជនបរទេសណាម្នាក់ មកដាក់សម្ពាធអ្វីមួយលើសតិបញ្ញានៃមេដឹកនាំរបស់យើងនោះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណា ក្នុងករណី «អធិបតេយ្យ និងភាពសុខក្សេមក្សាន្តរបស់រាស្ត្រ» នៃប្រទេសកម្ពុជា សង្គមនេះ អាចចូលដល់វិវឌ្ឍនាការ និងភាពថ្កុំថ្កើងរុងរឿងបាន គឺដោយសារមេដឹកនាំល្អៗ ដែលមានភក្តីភាពចំពោះជាតិសាសន៍របស់ខ្លួន ដឹងសុខទុក្ខរាស្ត្ររបស់ខ្លួន ហើយមានចំណង់ចំណូលចិត្តខ្លាំងក្នុង ការលើកតម្កើងកិត្តិយសរាស្ត្ររបស់ខ្លួន ក្នុងគ្រប់ៗករណី និងគ្រប់ៗកាលៈទេសៈ។ ដូច្នេះជាការចាំបាច់និងសំខាន់ណាស់ ដែលយើងគួរតែសាកល្បងធ្វើការពិចារណា ក្នុងករណីមួយអន្លើដើម្បីជាអំណោយ ផល ដល់ការយល់ដឹងច្បាស់លាស់របស់យើង ថាតើមានកត្តាអ្វីទៅ បានជាមានបរទេសចូលមកជ្រៀតជ្រែកផ្ទៃក្នុង នៃកិច្ចការនានារបស់កម្ពុជា ដែលជារដ្ឋអធិបតេយ្យ? តើមានហេតុផលយ៉ាងណា ដែលដំណើរការនេះ ចាំបាច់ត្រូវតែកើតមាន?
យើង បានដឹងហើយថា តាំងពីដើមរៀងមក សម្តេចតេជោហ៊ុន សែនមិនសប្បាយចិត្តនឹងរបាយការណ៍ទាំងឡាយ របស់សង្គមស៊ីវិល ឬរបស់អ្នករាយការណ៍ពិសេសនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ទទួលបន្ទុកផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស ស្តីពីការរំលោភបំពានទៅលើជីវិតរាស្ត្រ ធ្វើឲ្យពួកគេប្រាសចាកសេចក្តីសុខក្សេមក្សាន្ត ក្នុងការរស់នៅក្នុងរដ្ឋមួយ ដែលលោកខំនិយាយប្រកែកថា មានសន្តិភាពស្ថិរភាព និងសេរីភាពមតិគ្រប់បែបយ៉ាងនោះទេ ទោះជាមានការទាញយកភស្តុតាងគ្រប់គ្រាន់ មកបង្ហាញយ៉ាងណា ក៏រដ្ឋាភិបាលមិនព្រមអើពើ ចំពោះការពិតទាំងនោះឡើយ។ មិនតែប៉ុណ្ណោះសម្តេចហ៊ុន សែន បានលើកយកពាក្យ «អធិបតេយ្យ» មកកាន់ជាខែល ក្នុងការទប់ទល់ព្រួញនៃការរិះគន់ពីសំណាក់មជ្ឈដ្ឋាន ដែលមាននាទីការពារ«សិទ្ធិមនុស្ស នៅទូទាំងផែនដី»។ គេមានចិត្តអាណោចអាធ័ម ចំពោះសេចក្តីវេទនានៃមនុស្ស ហើយគេក៏ចង់ឃើញ «ការបៀតបៀនមនុស្សពីសំណាក់មនុស្ស» ត្រូវផុតរលត់ជានិរន្តតរៀងទៅ។ នេះជាសកម្មភាព «គួរឲ្យគោរពសរសើរ» របស់អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលលោកមានការកង្វល់ឈឺឆ្អាល ចំពោះទុក្ខធុរៈ នៃមនុស្សផងគ្នា ដែលគេខំចំណាយថវិកាដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ ដើម្បីជួយមនុស្ស ដែលពុំមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់ និងការពារខ្លួនឯងបាន។ ប្រទេសចិន និងរាជរដ្ឋាភិបាលខ្មែរបច្ចុប្បន្ន គឺប្រឆាំងពេញទំហឹង ចំពោះ«ការខ្នះខ្នែងរបស់មនុស្ស សម្រាប់សេចក្តីសុខរបស់មនុស្ស» ហើយនេះជាសក្ខីភាពជាក់លាក់ នៃលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យរបស់កម្ពុជា បែបកុម្មុយនីស្តនិយម។ សូមសរសេរបញ្ជាក់ម្តងទៀតថា... បានជាមានការជ្រៀតជ្រែក ពីមនុស្សដែលគេមើលឃើញថា ជា«ជនបរទេស» ក្នុងបញ្ហាផ្ទៃក្នុងនៃរដ្ឋកម្ពុជាអធិបតេយ្យ គឺព្រោះតែបញ្ហាទុក្ខវេទនារបស់ជនជាតិខ្មែរ មួយចំនួនធំ ដែល «ពុំមានលទ្ធភាពគ្រប់គ្រាន់» នឹងការពារសេចក្តីសុខក្សេមក្សាន្តរបស់ពួកគេបាន។ តែវា«មិនមែន» ជាសេចក្តីប្រាថ្នា និងចំណាយថវិកាមួយគំនរ យ៉ាងឥតប្រយោជន៍ ដើម្បីគ្រាន់តែមកអុកឡុក ប្រទេសខ្មែរអធិបតេយ្យនោះទេ។ តែគេមក«ដើម្បីជួយរាស្ត្រខ្មែរ»ដ៏កម្សត់ទាំងនោះ ដូចដែលគេបាននិងកំពុងតែធ្វើ នៅទូទាំងផែនដី កន្លែងណាដែលមានការរំលោភបំពានសិទ្ធិមនុស្ស។ ដូច្នេះ ជាការសមហេតុសមផល ដែលសម្តេចហ៊ុន សែន លោកយល់ឲ្យជាក់ចំពោះការយកពាក្យ «អធិបតេយ្យ» មកប្រើ ដើម្បីកំញើញគេ ឲ្យឈប់ប្រឆាំងនឹងអំពើមិនគប្បីរបស់លោក ចំពោះប្រជាជនរបស់លោក។ ពីព្រោះគេមិនមែនមកជិះជាន់អធិបតេយ្យភាពរបស់ខ្មែរសោះទេ តែគេជាអង្គការមនុស្សធម៌ ដែលមានបំណងតែមួយគត់ គឺគេមកជួយដោះទុក្ខមនុស្សកម្សត់តែប៉ុណ្ណោះ។ ជាអង្គការចាំបាច់របស់មនុស្ស ដែលមនុស្សទូទៅ គួរដឹងគុណហើយគោរពកោតសរសើរ។ បើគ្មានអង្គការនេះទេ សង្គមមនុស្សទាំងស្រុងនៅលើលោកនេះនឹងធ្លាក់ចុះក្នុងភពអន្ធការ ហើយសេចក្តីវេទនានៃមនុស្ស នឹងកើនឡើង ដោយការរើបម្រះ និងភាពចលាចលគ្រប់បែបយ៉ាង។ ពេលនោះមេដឹកនាំប្រទេស នឹងខំស្រែកអំពាវនាវរកសន្តិភាព និងស្ថិរភាព ក្នុងសង្គម។ ប៉ុន្តែធាតុពិត គឺមេដឹកនាំដ៏អាក្រក់ទាំងនោះឯង ជាឫសគល់នៃភាពចលាចល និងសេចក្តីវេទនាក្នុងសង្គម។ គណបក្សរបស់សម្តេចហ៊ុន សែន ដែលដាក់ឈ្មោះថា ជា «គណបក្សប្រជាជន» តើវាមិនមែនមានអត្ថន័យសម្រាប់បម្រើផលប្រយោជន៍ធំដុំ នៃពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនទេឬយ៉ាងម៉េច? បើរដ្ឋមួយ «មិនអាច» មានដំណើការ សម្រាប់ផលប្រយោជន៍ធំដុំ នៃប្រជាពលរដ្ឋរបស់ខ្លួនទេនោះ គ្មាននរណាគេគិតថា ជារដ្ឋដែលមានអធិបតេយ្យភាពសោះទេ។ សូមកុំសាងសង់ប្រទេស ក្នុងទឹកភ្នែករាស្ត្រណាម្នាក់សោះឡើយ។ ការអភិវឌ្ឍប្រទេស គឺដើម្បីសេចក្តីសប្បាយរីករាយរុងរឿងទាំងអស់គ្នា។ មនុស្សអាក្រក់ នឹងជួបពេលវេលាអាក្រក់...នេះជាច្បាប់ព្រះ។ សូមអរគុណ
No comments:
Post a Comment
I like Blogger